сполохнутий
СПОЛОХНУТИЙ, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до сполохнути. Сполохнуте уночі гайвороння літало по парку між деревами (Стор., І, 1957, 377).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | сполохнутий | сполохнута | сполохнуте | сполохнуті |
Родовий | сполохнутого | сполохнутої | сполохнутого | сполохнутих |
Давальний | сполохнутому | сполохнутій | сполохнутому | сполохнутим |
Знахідний | сполохнутий, сполохнутого | сполохнуту | сполохнуте | сполохнуті, сполохнутих |
Орудний | сполохнутим | сполохнутою | сполохнутим | сполохнутими |
Місцевий | на/у сполохнутому, сполохнутім | на/у сполохнутій | на/у сполохнутому, сполохнутім | на/у сполохнутих |