татарник
ТАТАРНИК, у, ч. (Опороrdоп L.). Бур'ян із колючим листям і стеблом та з червоно-бузковим суцвіттям; чортополох. І кричали над ними орли в дикім полі, І татарник палав, мов на плечах козацьких шлики (Нагн., Зустрічі.., 1955, 35); Татарник звичайний - сильно колюча дворічна рослина з стеблом заввишки 50-200 см (Лікар, рослини.., 1958, 171).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | татарник | татарники |
Родовий | татарнику | татарників |
Давальний | татарникові, татарнику | татарникам |
Знахідний | татарник | татарники |
Орудний | татарником | татарниками |
Місцевий | на/у татарнику | на/у татарниках |
Кличний | татарнику | татарники |