натоптуваний
НАТОПТУВАНИЙ, а, е. 1. Дієпр. пас. теп. і мин. ч. до натоптувати.
2. у знач. прикм., розм. Те саме, що натоптаний 2. У дверях стояв низенький, натоптуваний чоловік, з лисиною на голові, з круглим, гладко виголеним лицем (Мирний, І,1954,322); Мати встигла вже добре засмагнути, була кругленька, натоптувана (Донч.,VІ, 1957, 341).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | натоптуваний | натоптувана | натоптуване | натоптувані |
Родовий | натоптуваного | натоптуваної | натоптуваного | натоптуваних |
Давальний | натоптуваному | натоптуваній | натоптуваному | натоптуваним |
Знахідний | натоптуваний, натоптуваного | натоптувану | натоптуване | натоптувані, натоптуваних |
Орудний | натоптуваним | натоптуваною | натоптуваним | натоптуваними |
Місцевий | на/у натоптуваному, натоптуванім | на/у натоптуваній | на/у натоптуваному, натоптуванім | на/у натоптуваних |